Naučna otkrića u Kur’anu

DAKTILOSKOPIJA – METODA ZA UTVRĐIVANJE IDENTITETA 

U Kur’anu stoji da je Allahu lako oživjeti čovjeka poslije smrti, ali se posebno ističe pojam otisaka prstiju: 

„Zar čovek misli da njegove kosti nećemo da sakupimo?! Hoćemo, Mi možemo da stvorimo jagodice prsta njegovih ponovo.ˮ ( El-Kijameh 3. i 4.) 

Isticanje jagodica prstiju ima veoma posebno značenje[1], zato što svaki pojedinac ima jedinstvene otiske prstiju.[2] Svaki čovjek koji je ikada živio na Zemlji ima jedinstvene otiske prstiju, pa čak i identični blizanci koji dijele potpuno isti DNK, imaju različite otiske prstiju.[3] Otisci prstiju se formiraju prije rođenja i ne mjenjaju se do kraja života osim ako se ne pojavi trajni ožiljak. Zato se otisci prstiju smatraju veoma važnim dokazom identiteta i jedinstvenom karakteristikom osobe kojoj pripadaju. 

Nauka o otiscima prstiju koristi se kao nepogrešiv metod određivanja identiteta. Ali, važno je napomenuti da je ova odlika otisaka prstiju otkrivena tek krajem 19. vijeka, prije toga ljudi su ih smatrali običnim linijama bez ikakve svrhe niti značenja. Međutim, u Kur’anu Allah ističe jagodice prstiju, što u to doba nikom nije privuklo pažnju, ali Allah nas poziva da shvatimo koliko su one važne, što smo tek danas shvatili. [1] Pouzdanost tehnike utvrđivanja identiteta putem otisaka prstiju potvrđena je van svake sumnje i pravno je priznat metod. Nijedna savremena tehnologija utvrđivanja identiteta nije tako efikasna kao otisci prstiju. Utvrđivanje identiteta putem otisaka prstiju se koristi u pravnim procesima u poslednjih stotinu godina i međunarodno je priznat metod. U svojoj knjizi „Tehnika otisaka prstiju“ Andre A. Moensens analizira kako svaki čovjek ima jedinstvene otiske prstiju: 

„Nijedan set otisaka prstiju druge osobe nikada se nije sasvim poklopio sa setom otisaka druge osobe.ˮ 

GEOLOŠKA FUNKCIJA PLANINA

Kur’an također skreće pažnju na veoma važnu geološku funkciju planina: 

„Mi smo po Zemlji nepomične planine razmjestili da ih ona ne potresa, i po njima smo staze i bogaze stvorili da bi oni kuda žele stizali.ˮ (El-Enbija 31.)

U ovom ajetu stoji da planine postoje da bi spriječile potrese Zemljine površine. Niko nije znao za ovo u vrijeme kada je Kur’an objavljen. Zapravo, tek nedavno je to otkriveno zahvaljujući modernim geološkim istraživanjima. Ranije se mislilo da su planine tek velike izbočine na površini zemlje. Međutim, naučnici su shvatili da nije tako jer se ispostavilo da takozvani korjeni planina protežu unutar zemlje nekih 10 do 15 puta više od njihove visine iznad zemljine površine. Ovim planine igraju sličnu ulogu poput kolca kojim je pričvršćen šator. Na primjer Mont Everest, koji dostiže visinu od 9 km iznad površine zemlje, ima korjen koji se proteže do čak 125 km pod zemljom.

Planine su rezultat kretanja i sudaranja masivnih tektonskih ploča. Kada se dvije ploče sudare, ona jača se podvuče pod drugu, dok se ona odozgo iskrivi i formira planinu. Ploča koja je ispod nastavlja da ide na dole, unutar zemlje. Zato jedan dio planina postoji ispod zemljine površine koji je ponekad veliki koliko i njihova visina iznad zemljine površine. U naučnom tekstu struktura planina opisana je na sledeći način:[1]

„Gdje su kontinenti zgušeniji, kao što je to slučaj sa planinskim vjencima, zemljina kora tone dublje.ˮ[2]

Doktor Frenk Pres, bivši predsednik Američke Akademije nauka, kaže u svojoj knjizi Zemlja da su planine kao kolci zakopani duboko ispod površine zemlje.[3]

U drugim ajetima uloga planina poredi se sa ulogom kolčeva (stupova):

„Zar Zemlju posteljom nismo učinili, i planine stupovima,ˮ (An-Naba' 6. i 7.)

U drugom ajetu stoji da je Allah

„planine nepomičnim učinio.ˮ ( An-Nazi'at 32.)

Arapska riječ arsahaa ovdje ima značenje „ukorjeniti, učvrstiti, pričvrstiti za zemljuˮ. Slično tome, planine se šire površinom zemlje i povezuju sloj ispod i na površini zemlje i tako, učvršćujući zemljinu koru sprečavaju klizanje iznad sloja magme ili među samim slojevima. Ukratko, planine možemo uporediti sa ekserima koji pričvršćuju komade drveta.

U nauci se ovaj efekat naziva izostazija. Izostazija je stanje ravnoteže masa, blokova Zemljine kore, u odnosu na potkorjne fluidalne mase po kojima pluta. Mada planine gube masu usljed erozije ili gubitka tla ili usljed topljenja glečera, mogu dobiti na masi formacijom glečera, eksplozijama vulkana ili stvaranjem tla. Tako da, kada planine postaju lakše, podiže ih na gore sila koju stvaraju tečnosti.
S druge strane, kada postaju teže, utišnjuju se u zemljinu koru zahvaljujući sili gravitacije. Ravnotežu između ove dve sile stvara izostazija.

Ova odlika planina opisana je u nauci; G. B. Eri je 1855. kazao da bi zemljina kora mogla da se uporedi sa balvanima koji plutaju po vodi. Deblji komadi plutaju više iznad površine vode nego tanji komadi. Slično tome, deblji dijelovi zemljine kore će plutati na tečnom ili plastičnom substratu koji posjeduje veću gustinu. Eri je tvrdio da planine imaju dublje korjene sačinjene od stijena manje gustine, što ravnice nemaju. Četiri godine pošto je Eri objavio svoj rad, DŽ. H. Prat je iznio drugačiju hipotezu. Prema toj hipotezi, stijene ispod planina imaju manju gustinu jer su njihovi „korjeniˮ duži odnosno dublji u odnosu na one ispod ravnica. I Erijeva i Pratova hipoteza ukazuju na to da se nejednakosti na Zemljinoj površini mogu izbalansirati zahvaljujući različitoj gustini stijena ispod planina i ravnica. Ovo stanje ravnoteže naziva se izostazijom.[4]

Danas znamo da je nejednaka površina Zemlje izrezbarena dubokim brazdama i podjeljena na ploče koje plutaju iznad istopljene lave. Pošto se Zemlja veoma brzo okreće oko sopstvene ose, da planine nemaju taj fiksirajući efekat, zemljine ploče bi se pomjerale. U tom slučaju, tlo se ne bi nakupljalo na površini zemlje, voda se ne bi zadržavala u tlu, biljke ne bi mogle da rastu, a putevi i kuće se ne bi mogli graditi. Ukratko, život na Zemlji bio bi nemoguć.

Međutim, zahvaljujući Allahovoj milosti, planine imaju ulogu eksera, kolčeva, i sprečavaju pomjeranje zemljine površine. Ova veoma važna uloga planina, otkrivena zahvaljujući modernom seizmičkom i geološkom istraživanju, spomenuta je u Kur’anu prije nekoliko vijekova i to je dokaz Allahove velike mudrosti pri stvaranju svijeta:

„Nebesa je, vidite ih, bez stubova stvorio, a po Zemlji planine nepomične razbacao da vas ne trese, i po njoj životinje svih vrsta razasuo. Mi s neba kišu spuštamo i činimo da po njoj niču svakovrsne plemenite biljke. ˮ (Kur’an, 31:10)




Fusnote:
[1] Allyn and Bacon General Science by Robert Gardner, Samuel F. Howe, Carolyn Sheets Brockway (1985) str. 305.

[2] Profesor Siaveda, svijetski priznat podvodni geolog na sledeći način je prokomentarisao činjenicu da planine imaju nešto što bismo mogli nazvati korjenima koji ih pričvršćuju za površinu zemlje: „Osnovna razlika između sredozemnih planina i okeanskih planina je u materijalu od kojeg su sačinjene… Ali njihova zajednička osobina je posedovanje „korjenaˮ kojim su pričvršene za površinu zemlje. Kod sredozemnih planina matrerijal slabe gustine se prostire ispod površine zemlje poput korjena. Kod okeanskih planina, takođe postoji taj isti materijal koji vrši funkciju korjena… Stoga, svrha korjena je da podupiru planine prema Arhimedovom zakonu.

[3] Frank Press, Raymond Siever, Earth, 3rd ed San Francisco; W H, Freeman & Company, 1982.
[4] MJ Selby, Earth’s Changing Surface, Oxford: Clarendon Press, 1985, p. 32.

Iz knjige: “Moja velika ljubav prema Isusu me je dovela do Islama.”
Preuzeto sa stranice: www.spasenje.com/